2046

 

از این کارگردان پیشتر فیلم در حال و هوای عشق را دیده بودم، از این یکی اما بیشتر خوشم آمد. درواقع 2046 قسمت آخر سه گانه ای است به دنبال Days of being wild و In the mood for love. جابجای فیلم از مولفه ها (شخصیت ها)ی دو فیلم مذکور استفاده شده است گرچه برای درک فیلم نیازی به دیدن دو قبلی نیست. 

شیوه ی روایی فیلم تا حدودی پیچیده است و از یک زمان بندی خطی پیروی نمی کند، اوایل ماجرا را در اواخر فیلم شاهد هستیم. اما به این سبب که قسمتی از حلاوت دیدن فیلم همین پیچیدگی رواییست از تعریف ماجرای فیلم (طبق معمول و اینک به این بهانه) صرف نظر می کنم اما همین قدر بگویم که فیلم روایت گر زندگی مردیست به نام chow که عشقش را از دست داده است و اکنون در ارتباط های موقتش با زنان دیگر به دنبال بازیافت خاطرات از دست رفته اش از آن زن است. مراد از استعاره ی  2046 (مقصدی بی زمان در آینده ای دور که آدمها برای بازیابی خاطرات گم شده ی خود بدانجا می روند و هرگز بر نمی گردند) همین است.

کارگردانی بی نقص است و بازی ها بسیار روان و چشمگیر. اما نکته ای که این فیلم را به نظرم تبدیل به یک اثر برجسته در میان آثار همسانش می کند استفاده ی پر رنگ و بجای کارگردان از مولفه هایی است که فقط و فقط در سینما قابل گرد آمدنند. تاثیری که یک داستان می تواند بر انسان بگذارد گاه قابل ترجمه به زبان سینما هست. به دیگر سخن عمده داستانهای بزرگ قابل ترجمه به زبان فیلم هستند، حال با قوت و ضعف و بسته به سازنده ی اثر و امکاناتش. برعکسش هم هست، یعنی می توان با خواندن فیلم نامه به تاثیری حدودا مشابه فیلم دست یافت اما این درمورد 2046 به هیچ روی صادق نیست. هیچ راهی برای تعریف کردن این فیلم یا گرفتن تاثیر از داستان آن بطوری که با اثر گذاری فیلم برابری کند وجود ندارد. فیلم معجونی دلنشین از مولفه هایی است که کاملا در خدمت احساس حاصل از تماشای فیلم هستند. استفاده ی پررنگ و توی چشم از موسیقی و تکنیکهای فیلم برداری آن را به اثری منحصر به فرد تبدیل نموده که به هیچ زبان دیگری قابل ترجمه نیست. امتیازم به این اثر برجسته 8 است از 10.   

در حال و هوای عشق هم اثر برجسته ی دیگریست از این کارگردان که ماجرای عشق نافرجام chow را -که در 2046 به آن اشاره می شود- با ترکیب دلنشینی از رنگ و موسیقی و تکنیک روایت می کند. حکایت مرد و زنی که با زمینه ی شکی مبنی بر احتمال خیانت همسرانشان، از نظر احساسی به هم نزدیک می شوند. یک صحنه ی بسیار زیبا و ماندگار از این فیلم با شنیدن نامش همیشه در ذهنم شکل می گیرد و آن جاییست که مرد و زن تظاهر می کنند به اینکه می خواهند یکدیگر را ترک کنند. امتیازم به این فیلم فاخر 7 است از 10.